2. Finishing-line

Minęły trzy godziny, a ja widziałam chłopaka tylko dwa razy.
Za około 15 minut mam wyścig. Czterech facetów kontra ja. Ciekawie się zapowiada.
Chris gdzieś mi zniknął z oczu. Ostatni raz widziałam go z... No tak, z Emmą. Chyba nie muszę mówić gdzie jest?
- Proszę, proszę, proszę! Kogo my tu mamy! - usłyszałam za sobą TEN piskliwy głos.
Odwróciłam się i ujrzałam największą dziwke, która chodziła po planecie.
Veronica Reynolds spała chyba z wszystkimi w mieście. Jest wysoką tapirowaną blondynką. Zawsze ma na sobie 'ubrania', które przypominają bieliznę, a do tego wszystkiego szpilki. Na twarzy ona tapety, a paznokcie jak pazury lwa.
- Czego chcesz? - warknęłam.
Na prawdę mnie wkurwia.
Kiedyś lubiłam ją, ale ona bawiła się mną. Byłam naiwną dziewczyną. Po całym wydarzeniu, jakie mi zgotowała zmieniłam się. Stałam się twarda, zaczęłam ścigać się, a nawet zabijać. Zabijałam, żeby utrzymać się. Byli to jacy dłużnicy czy inni mordercy. Teraz tylko namierzam.
- Przywitać się z Tobą, przyjaciółeczko! - pisnęła.
Wyciągnęłam broń za paska swoich spodni i wycelowałam w nią, odzabezpieczając spluwę.
- Spierdalaj stąd. - syknęłam. - Wiesz na co mnie stać.
Dziewczyna cofnęła się do tyłu o kilka kroków. Nie byłą przygotowana na to, że będę do niej celować. I bardzo dobrze.
- A teraz grzecznie pójdziesz sobie stąd bo jak nie... - strzeliłam jej pod nogi.
Pisnęła i zaczęła uciekać, a ja zaśmiałam się.
- Nie sądziłem, że odważysz się pociągnąć za spust. - ktoś szepnął mi do ucha.
Obróciłam się i zobaczyłam Harry'ego. Na ustach miał duży uśmiech, przez co widoczne były dołeczki w policzkach. Urocze.
- A jednak. - puściłam mu oczka i odeszłam.
Kierowałam się w stronę mojego samochodu. Wsiadłam do niego i podjechałam na linię mety. Była tam dobrze znana mi Toyota Supra należąca do mojego kumpla, czarna Honda Civic. Jeszcze jeden i możemy zaczynać.
Nie minęła minuta, a ja usłyszałam warkot silnika. Obróciłam głowę w stronę skąd dochodził dźwięk.


To są chyba jakieś jaja!


Styles patrzył na mnie z uśmiechem na twarzy. Przewróciłam oczami.
Przed nami stała skąpo ubrana dziewczyna, która miała nas wystartować.
- Gotowi? - krzyknęła.
Silniki zawarczały.
- Start!
Wystartowaliśmy.
Objęłam prowadzenie, a tuż za mną była Mazda. Jechałam 150 km/h, a na pierwszy zakręcie zaciągnęłam hamulec ręczy, przez co poleciałam bokiem. Za drugim razem nie poszło mi tak dobrze i Harry mnie wyprzedził. Ani Toyoty, ani Hondy nie było widać. Dodałam gazu i wyminęłam go, ale nie na długo. Przez metę przejechaliśmy razem.

Cholera, dobry jest.